بهترین هدیه ی دنیا

خواستم از بهترین هدیه دنیا بنویسیم ، هر چه افکارم را متمرکز کردم تا به جای تمامی سلیقه های موجود که برای دستیابی به خواستگاهشان هدیه ای انتخابی می کنند نتوانستم ، خواستم بنویسم که برای تمامی موجودات عالم هدیه ای فراهم آمده که با داشتن آن  غرق شوق می شوند نتوانستم ، خواستم بنویسم  تنها چه هدیه ای می تواند از میان سیل سلیقه های گوناگون عالم مناسبترین ،  هدیه باشد ، هدیه ای نظرم را جلب نکرد . چه هدیه ای باشد که به لحاظ کیفی بهای مادی  نداشته باشد ، و در ارزشش خللی یا زللی امکان نیابد . آن چه هدیه ای می تواند باشد که در هنگام دل بریدن ها ، نا ملایمتها ، سختیها ، مرارت ها ، تنگنا ها و هزاران بدبختی که گریبان این انسان امروزی را گرفته ، آن بهترین هدیه به انسانی که به قدر صد سال عمر نمی کند ولی به اندازه هزار سال غصه و غم در دلش می نهد چیست ؟

خواستم بنویسم که به سوال درونی ام نیز پاسخی داده باشم  نشد ، خواستم بنویسم از تمامی این مشقتها ، این احساس به طرز عجیبی در تار و پود انسان رخنه می کند و در آنی به ساحل امن آرامش می رساندت و  این همان بهترین هدیه ایست که از ندای درونت ، این یاور همیشگی ایت به تو الهام می شود و تو را از سنگلاخ نیستی رهایی ات می بخشد . 
خواستم بنویسم بهترین هدیه ای دنیا را خودت می توانی به خودت هدیه کنی و آن هدیه  امید است